Panie premierze, jak żyć?

Dziś podczas sesji ponadplanowej doszło do dość kontrowersyjnej sytuacji. Radni, którzy przez cały rok dysponowali większością w Radzie i mieli swoje Prezydium, a którzy teraz stanowią mniejszość, gremialnie opuścili salę obrad i udali się na zasłużony odpoczynek, nie biorąc udziału w głosowaniach. Po roku tak ciężkiej pracy, nie dziwi ten fakt. W końcu odpocząć też trzeba. Kiedy skończyły się przemówienia „swoich”, tak jak na zamieszczonym obrazku, niczym po sygnale startera opuścili nas Radni, obozu pani burmistrz, też demokratycznie przez kogoś wybrani. Ładnie was reprezentują, nie powiem. Najdziwniejsze jest to, że próbowali powprowadzać swoje projekty pod głosowanie, a kiedy większość je odrzuciła, zabrali zabawki i poszli do swojej piaskownicy. Ci radni reprezentują wprost panią burmistrz, bo większość z nich, z jej komitetu startowała. Chciałem powiedzieć, że kilkadziesiąt razy słyszałem od pani burmistrz, że najważniejsza jest demokracja, i nawet jak 50 osób podejmuje jakąś decyzję o wyrzuceniu w błoto kilkaset tysięcy dofinansowań to, to właśnie jest demokracja. Pani burmistrz, niechże pani swoim powie, że dziś też była demokracja, bo może nie rozumieją znaczenia tego słowa. Rok temu, jak różnymi dziwnymi metodami zbudowała pani większość i forsowała swoje pomysły to my nie wychodziliśmy z sali obrad, kiedy wszechwiedzący Radny Dąbkowski, nasz współradny filozof, palcem wskazywał, kto będzie gdzie zasiadał i nawet jak mianował na stanowiska nieobecnych, to my siedzieliśmy spokojnie i braliśmy udział w głosowaniach.

Radny Dąbkowski popis znajomości i fachowości dał dziś na początku sesji kiedy niczym Rejtan, podszedł do mikrofonu, a po jego wyłączeniu w narożnik stołu sesyjnego i grzmiał jak wódz plemienia Szoszonów. Tylko panie Radny, kto pana słuchał? Tych pańskich wywodów rodem, wydaje mi się, z wiejskiego socjalizmu, jak ze spotkania pierwszych sekretarzy wiejskich ogródków PZPR. Słuchając pana i tych pańskich dyrdymałów odniosłem wrażenie, że epoki się panu pomyliły. Ta, którą pan reprezentuje, to już czasy minione. Tak samo jak pańskie w szefowanie w tej Radzie. Na szczęście.

Po Radnym Dąbkowskim, głos zabrała była już wiceprzewodnicząca Rady Miejskiej pani Monika Ryży. Chciała odrzucenia punktu trzeciego, a więc głosowania za odwołaniem Wiceprzewodniczących Rady, ponieważ uważa za krzywdzące, że odwołanie jest z powodu braku zaufania. A z jakiego powodu miało być? Jak większość, która nie ma zaufania może pozostawić na kierowniczych stanowiskach  tych, do których go nie ma? Pani Radna odstawiła szopkę, pt. jak to strasznie poświęcała się dla ludzi i dla Rady. Jakoś żeśmy nie bardzo to zauważyli. Najważniejsze z przemówienia było to, że Radna Ryży nie chce odwołania ze stanowiska, bo jeszcze tyle by chciała zrobić. I taki dowcip mi się przypomniał, jak to dwaj górale się spotkali i jeden mówi, Chciałbym jeszcze raz pojechać do Chicago, drugi mówi, A co już raz byłeś? Ten odpowiada, Nie ale już raz chciałem! Tak to chyba z tym chceniem pani Radnej Ryży wygląda. Prawie płaczliwy ton pani wypowiedzi chyba zwiastował, że chyba bardziej o stanowisko, niż o te chęci chodzi.

Wypowiedzi Pana Radnego Jerzego Muszyńskiego, przez szacunek dla osoby i wieku, komentować nie będę. Jedna tylko rzecz. Klauzuli od prawnika domagam się Panie Jerzy na dokumentach, które będzie kierować do mnie Urząd Miejski, bo ja raczej będę przygotowywał dokumenty akceptując je u swoich prawników i to ja ponoszę za nie odpowiedzialność.

Reszta sesji przebiegła sprawnie i spokojnie. Dzięki temu mamy nowe porządki i nową rzeczywistość. Jesteśmy z tego dumni, bo ludzie w naszej Gminie bardzo czekali na te zmiany. Pani burmistrz zdobyła sie tez na gratulacje dla nowo wybranych Prezydiów rady i Komisji. To bardzo dobry znak, bo po wyborze nowego Przewodniczącego rady o tym jakoś zapomniała. Opublikowała gratulacje następnego dnia na facebooku. Dziś postarała się wypowiedzieć je osobiście. Dobry znak i odrobiona lekcja kultury politycznej. Chyba idzie ku lepszemu. Idzie nowe!